Ontslagen: wat nu?

Plots roept je baas zich bij je en vertelt je dat je ontslagen bent. Het bedrijf draait minder omzet en ze moeten noodgedwongen afscheid nemen van een aantal medewerkers. Jij bent er 1 van. Voor je het goed en wel door hebt, spreken jullie over dingen als  “laatste dag” en “opzeg”.

Helaas is bovenstaand scenario de harde realiteit voor heel wat mensen. Ook op het gebied van werkgelegenheid in bepaalde sectoren, laat COVID-19 immers zijn sporen na.

We onderschatten vaak de impact van een faillissement of van een ontslag.

Horen dat je je job verliest of je zaak failliet zien gaan, doet de grond onder je voeten vandaan zakken. Je kan overvallen worden door allerhande emoties en je boos en verdrietig voelen.

Het klinkt misschien een beetje vreemd maar je job verliezen vraagt “rouwen”. Net zoals je doet wanneer je een dierbare verliest. Je verliest immers “je rol als medewerker” en alle zaken die eraan vasthangen die belangrijk voor je zijn (collega’s, klanten, dagbesteding, inkomen…)

Rouwen: 2 kanten, 2 peddels

Maar hoe loopt zulk rouwproces dan? Een tijdje geleden sprak ik met Liese Vijfeijken van Ik&Gij, een experte wat betreft rouw. Zij begeleidt in haar praktijk dagelijks mensen die struggelen met verlieservaringen.

Tijdens ons gesprek vergeleek ze het rouwproces met varen met een kano. Wanneer je gaat kanoën is het belangrijk dat je aan 2 zijden peddelt. Anders geraak je niet vooruit of blijft je bootje rondjes draaien… Net als kanoën, vraagt ook rouw aan 2 kanten peddelen: je moet voldoende aandacht schenken aan de verlieskant zonder de” hoe verder?” kant uit het oog te verliezen…

Vaak genoeg komen mensen vast te zetten omdat ze maar aan één kant peddelen. Peddel je voornamelijk aan de verder kant, dan heb je mogelijks de dag na je ontslag al tien sollicitaties uitgestuurd en je hele huis aan de kant gezet. Zit je vast in de verlies kant, sluit je je misschien al maanden of jaren op in verdriet of boosheid of breng je het overgrote deel van de dag al piekerend op de zetel door (vergeef me de zwart-wit voorbeelden – ze zijn om een punt te maken! J)

De boodschap is: je kan niet zomaar aan één kant gaan wonen en de andere negeren. Alle kanten verdienen ruimte.

Maar hoe moet dat dan ; peddelen aan de rouwkant?

Allereerst nodig ik je uit om de gevoelens die je overvallen na een ontslag ruimte te geven. Verdriet, boosheid, angst. Niet alleen zijn deze emoties perfect normaal, ze wegduwen is net zo effectief als het onder water proberen houden van een plastieken bal… Je armen worden er vermoeid van en de bal kan op elk moment met volle kracht weer naar boven komen.

Hoe je die emoties ruimte wilt geven, daar beslis je helemaal zelf over. Misschien heb je behoefte om over het verlies van je baan te praten met mensen die je graag ziet of met een loopbaancoach/psycholoog (je bent meer als welkom!) Of misschien maak je graag ellenlange wandelingen om voor jezelf te zorgen in je verdriet en pijn.

Jij bepaalt… want hoe graag we soms ook zouden willen er is geen 10stappen plan in “omgaan met pijn”. Stel jezelf de vraag wat jij nodig hebt. Niet met de insteek om de pijn te doen verdwijnen (pijn is nu eenmaal de schaduwkant van ergens belang aan hechten, van iets graag zien) maar met de insteek om voor jezelf te zorgen in pijn…

Na een ontslag kan je ook geplaagd worden door allerhande pijnlijke gedachten in de trant van “wat als”, “had ik maar” of “zie je wel, ik ben niet goed genoeg”. Dit is wat ons hoofd doet: het gaat “probleem oplossen”, weg van pijn, zich een weg uit de situatie denken. Je wilt jezelf telkens de vraag stellen: hoe werkt deze gedachte voor mij? Draagt dit bij aan mijn rouwproces, helpt dit mij om de pijn te dragen of om verder te gaan?

Zo niet, kijk eens of je je gedachten kan laten wegdrijven, als wolken op een bewolkte dag… Er afstand van kan nemen. Wetende dat ze niets over jou zeggen, maar enkel over de werking van je hersenen of over wat je ooit in een ver verleden over jezelf geleerd hebt…

En hoe zit het dan met de “verder” kant?

Dan is er nog de verder kant… Hier wil je gaan kijken hoe je je leven en je loopbaan verder vorm wilt geven na je ontslag. En ook hier is er geen one size fits all. Er zijn cliënten die graag relatief snel weer een job induiken die bij hen past en er zijn cliënten die wat tijd nodig hebben om pas op de plaats te zetten of hun ontslag willen gebruiken om een radicale carrièreswitch te doen en lang uitgestelde plannen tot leven te brengen.

Voel je je klaar om te verhelderen hoe verder op professioneel gebied, dan kan een loopbaancoach je helpen… Samen kunnen jullie kijken naar wat je belangrijk vindt in je werkende leven (je waarden), naar wat je echt energie geeft en naar waar je sterktes liggen om zo je loopbaanpad verder uit te stippelen. Misschien kan dit pijnlijk einde wel het begin zijn om een mooi en nieuw loopbaanavontuur.

Wist je trouwens dat je zolang je in je opzeg zit en dus officieel werkend bent, je loopbaancheques kan aanvragen? Hiervoor moet je wel zeven jaar werkervaring kunnen voorleggen. De cheques zorgen ervoor dat je maar 10 euro betaalt voor een loopbaangesprek.

Wil je meer informatie? Ben je op zoek naar iemand die met je mee kanoot? Geef ons gerust een seintje. We varen graag met je mee.